Manevi metinler edebi mirasımız… gençler için bir bilgelik zenginliği: Times Group VC ve Genel Müdür Samir Jain | Hindistan HaberleriYENİ DELHİ: Hem geleneklerden şakacı bir ayrılma olan bir konuşmada edebi toplantıların yanı sıra edebi kanonların geleneksel tanımının nazik bir sorgulaması, Samir JainBaşkan Yardımcısı ve Murahhas Üye, Zaman GrubuHindistan’ın nesiller boyu aktarılan büyük ruhani metinlerinin edebiyat olarak okunması gerektiğini ve özellikle gençlerin okumalarını standart müfredat reçeteleriyle sınırlamaması gerektiğini söyledi.
Delhi’deki Siri Kalesi’ndeki kalabalık bir oditoryumda sık sık alkışlar ve takdir dolu kahkahalar toplayan Jain, seyirciler için Litfest’in bir edebiyat, kahkaha ve aşk kutlaması olmasını umduğunu söyledi.
Özellikle, hem Hintçe hem de İngilizce konuşuyordu. Litfest’in baş konuğu Birlik kabine bakanı Ashwini Vaishnaw’u karşılayan konuşmasına Hintçe birkaç anımsatıcı satırla başladı: “Dil ke saude me chahiye dil, to main dil se aapke dil ko chhukar, aapka dil se swagat karta hun” (Biz kalplerimizi değiş tokuş edecek, kalbim seninkine ulaşacak ve seni tüm kalbimle karşılıyorum).
Jain, Guru Nanak, Kabir, Sufi şair Raskhan ve Yogvashisht’in eserlerinden alıntılar ve beyitlerle ana motifini – Hint edebiyatı maneviyattan ayırt edilemez – açıklarken iki dil arasında geçiş yaptı.
Seyirciler arasında doğrudan gençlere hitap etmeye özen gösterdi. Başbakan Modi’nin Hindistan’ın gençliğine yaptığı vurguya dikkat çekerek, “Genç bir izleyici kitlemiz olmasını özellikle istemiştim” dedi.
Times Group VC ve MD Samir Jain, medyanın bekçi değil bekçi olması gerektiğini söylüyor
Jain, “O kadar çok genç görüyorum ki… bugün bir ullas, umang, utsah (neşe, şevk ve coşku) günü” dedi ve onları öğretilmeyen kitaplara zihinlerini açmaya teşvik etti.
Eğitim, geleneksel olarak yapılandırıldığı şekliyle, öğrencilerin zihinlerini, iş piyasasının talep ettiği sözde beceriler olan sıradan öğrenmeyle sınırlıyor, dedi. Üniversitelerin adlarında ‘evren’ olabilir ama öğrencilere evren hakkında hiçbir şey öğretmezler. Gençlerin Hindistan’ın ruhani üstatlarının olağanüstü edebi başarılarıyla nadiren karşılaşmasının nedeninin bu olduğunu savundu.
Jain, “dini” ve “manevi” arasında keskin bir ayrım yaptı. Bizimki dindar bir ulus değil, ruhani bir ulustur, dedi ve bir okuyucunun Hindistan’ın kadim metinlerinin güzelliğini takdir etmesi için dindar olması gerekmez.
Jain, herkesin en az yüz yıl sürmüş kitapları okuması gerektiğini ünlü bir şekilde söyleyen düşünür ve deneme yazarı Nassim Nicholas Taleb’den alıntı yaparak, eski metinlerin bir okuyucunun yolculuğundaki en iyi başlangıç noktası olduğunu gözlemledi. Jain, seyirciler arasındaki gençlere, popüler yazarların bile başlangıç noktasının zamana yenik düşmüş kitaplar olduğunu söyledi. Eski kitapların zamansız geçerliliği, bilgeliklerinin gücünden gelir, dedi.
Belki de geleneksel edebi bilgeliğe dair en önemli sorgulaması, Jain’in harika yazı olarak kabul edilen şeylerin çoğunun insan doğasının daha karanlık dürtüleriyle meşgul olduğunu söylediği zaman geldi. Bu tür yazılarda yanlış bir şey olmasa da, bunu edebiyatın tanımlayıcı bir özelliği olarak görmemiz için hiçbir neden yok. Jain, okuyucuya yalnızca neşe ve anlayış getiren bir metnin edebiyat olarak görülebileceğini ve görülmesi gerektiğini söyledi. Ve böyle bir edebi geleneğin Hindistan’ın ruhani metinlerinden daha iyi örnekleri yoktur. Bunu örnekleyen, öğrenciyken Shakespeare’in Macbeth’ini okuduğunu anlattı. Onu gençken dikkatle incelemiş olmasına rağmen, ruhani yazıların muazzam edebi zenginliğini çoktan keşfetmiş olmasına rağmen, o oyunun daha karanlık pasajlarını hala hatırlıyor. Bu nedenle, öğrencilere yalnızca geleneğin emrettiği şeyin edebiyat olduğu öğretilirse, okuyucu olarak yolculukları eksik olacaktır.
Jain, ömür boyu gönül rahatlığının savunuculuğunun gazeteler hakkındaki görüşlerini de şekillendirdiğini söyledi. Gazeteler bekçi köpekleriyse, köpeklerin bize sunduğu kolay, zevkli arkadaşlık anlamında olmalılar. Ona göre gazetelerin gürültülü ve sorgulayıcı olması gerekmiyor. Okuyuculara, her şeyden önce hayatı tüm boyutlarıyla kutlamak için günlük bir fırsat sunmalıdırlar.
The Times of India, okuyucularına düşünce ve araştırma dünyasına açılan bir pencere olmaya da çabaladığını söyledi. Pek çok insanın kitap okumadığını gözlemledi ve bir gazete onlar için edebiyat dünyasında rehber olabilir.
Yasal Uyarı: Sitemiz tasarım aşamasındadır ve tüm içerikler hayal ürünüdür. Gerçek kişi ve kurumlar ile benzerlikleri tamamen tesadüfidir. İçerikler haber niteliği taşımaz ve gerçekliği yoktur. Sitemiz taslak aşamasında rastgele oluşturulan içeriklerden sorumlu değildir. Yinede sitemizden kaldırılmasını istediğiniz içerikler için [email protected] adresine mail ileterek taleplerinizi iletmeniz halinde yasal süre içerisinde tüm içerikler sitemizden kaldırılacaktır.
Delhi’deki Siri Kalesi’ndeki kalabalık bir oditoryumda sık sık alkışlar ve takdir dolu kahkahalar toplayan Jain, seyirciler için Litfest’in bir edebiyat, kahkaha ve aşk kutlaması olmasını umduğunu söyledi.
Özellikle, hem Hintçe hem de İngilizce konuşuyordu. Litfest’in baş konuğu Birlik kabine bakanı Ashwini Vaishnaw’u karşılayan konuşmasına Hintçe birkaç anımsatıcı satırla başladı: “Dil ke saude me chahiye dil, to main dil se aapke dil ko chhukar, aapka dil se swagat karta hun” (Biz kalplerimizi değiş tokuş edecek, kalbim seninkine ulaşacak ve seni tüm kalbimle karşılıyorum).
Jain, Guru Nanak, Kabir, Sufi şair Raskhan ve Yogvashisht’in eserlerinden alıntılar ve beyitlerle ana motifini – Hint edebiyatı maneviyattan ayırt edilemez – açıklarken iki dil arasında geçiş yaptı.
Seyirciler arasında doğrudan gençlere hitap etmeye özen gösterdi. Başbakan Modi’nin Hindistan’ın gençliğine yaptığı vurguya dikkat çekerek, “Genç bir izleyici kitlemiz olmasını özellikle istemiştim” dedi.
Times Group VC ve MD Samir Jain, medyanın bekçi değil bekçi olması gerektiğini söylüyor
Jain, “O kadar çok genç görüyorum ki… bugün bir ullas, umang, utsah (neşe, şevk ve coşku) günü” dedi ve onları öğretilmeyen kitaplara zihinlerini açmaya teşvik etti.
Eğitim, geleneksel olarak yapılandırıldığı şekliyle, öğrencilerin zihinlerini, iş piyasasının talep ettiği sözde beceriler olan sıradan öğrenmeyle sınırlıyor, dedi. Üniversitelerin adlarında ‘evren’ olabilir ama öğrencilere evren hakkında hiçbir şey öğretmezler. Gençlerin Hindistan’ın ruhani üstatlarının olağanüstü edebi başarılarıyla nadiren karşılaşmasının nedeninin bu olduğunu savundu.
Jain, “dini” ve “manevi” arasında keskin bir ayrım yaptı. Bizimki dindar bir ulus değil, ruhani bir ulustur, dedi ve bir okuyucunun Hindistan’ın kadim metinlerinin güzelliğini takdir etmesi için dindar olması gerekmez.
Jain, herkesin en az yüz yıl sürmüş kitapları okuması gerektiğini ünlü bir şekilde söyleyen düşünür ve deneme yazarı Nassim Nicholas Taleb’den alıntı yaparak, eski metinlerin bir okuyucunun yolculuğundaki en iyi başlangıç noktası olduğunu gözlemledi. Jain, seyirciler arasındaki gençlere, popüler yazarların bile başlangıç noktasının zamana yenik düşmüş kitaplar olduğunu söyledi. Eski kitapların zamansız geçerliliği, bilgeliklerinin gücünden gelir, dedi.
Belki de geleneksel edebi bilgeliğe dair en önemli sorgulaması, Jain’in harika yazı olarak kabul edilen şeylerin çoğunun insan doğasının daha karanlık dürtüleriyle meşgul olduğunu söylediği zaman geldi. Bu tür yazılarda yanlış bir şey olmasa da, bunu edebiyatın tanımlayıcı bir özelliği olarak görmemiz için hiçbir neden yok. Jain, okuyucuya yalnızca neşe ve anlayış getiren bir metnin edebiyat olarak görülebileceğini ve görülmesi gerektiğini söyledi. Ve böyle bir edebi geleneğin Hindistan’ın ruhani metinlerinden daha iyi örnekleri yoktur. Bunu örnekleyen, öğrenciyken Shakespeare’in Macbeth’ini okuduğunu anlattı. Onu gençken dikkatle incelemiş olmasına rağmen, ruhani yazıların muazzam edebi zenginliğini çoktan keşfetmiş olmasına rağmen, o oyunun daha karanlık pasajlarını hala hatırlıyor. Bu nedenle, öğrencilere yalnızca geleneğin emrettiği şeyin edebiyat olduğu öğretilirse, okuyucu olarak yolculukları eksik olacaktır.
Jain, ömür boyu gönül rahatlığının savunuculuğunun gazeteler hakkındaki görüşlerini de şekillendirdiğini söyledi. Gazeteler bekçi köpekleriyse, köpeklerin bize sunduğu kolay, zevkli arkadaşlık anlamında olmalılar. Ona göre gazetelerin gürültülü ve sorgulayıcı olması gerekmiyor. Okuyuculara, her şeyden önce hayatı tüm boyutlarıyla kutlamak için günlük bir fırsat sunmalıdırlar.
The Times of India, okuyucularına düşünce ve araştırma dünyasına açılan bir pencere olmaya da çabaladığını söyledi. Pek çok insanın kitap okumadığını gözlemledi ve bir gazete onlar için edebiyat dünyasında rehber olabilir.
Yasal Uyarı: Sitemiz tasarım aşamasındadır ve tüm içerikler hayal ürünüdür. Gerçek kişi ve kurumlar ile benzerlikleri tamamen tesadüfidir. İçerikler haber niteliği taşımaz ve gerçekliği yoktur. Sitemiz taslak aşamasında rastgele oluşturulan içeriklerden sorumlu değildir. Yinede sitemizden kaldırılmasını istediğiniz içerikler için [email protected] adresine mail ileterek taleplerinizi iletmeniz halinde yasal süre içerisinde tüm içerikler sitemizden kaldırılacaktır.