Kınamak nereden gelir?
geçişli f. (Eski Türk. kına-mak “işkence etmek; cezâlandırmak” < kın+a-mak) Ayıplamak, kabahatli bulmak, takbih etmek: Kınamazlar güzel seven yiğidi / Güzel sevmek koç yiğide ar değil (Karacaoğlan).Kubbealtı Lugatılugatim.comhttp://www.lugatim.com › kınamaklugatim.comhttp://www.lugatim.com › kınamak
geçişli f. (Eski Türk. kına-mak “işkence etmek; cezâlandırmak” < kın+a-mak) Ayıplamak, kabahatli bulmak, takbih etmek: Kınamazlar güzel seven yiğidi / Güzel sevmek koç yiğide ar değil (Karacaoğlan).Kubbealtı Lugatılugatim.comhttp://www.lugatim.com › kınamaklugatim.comhttp://www.lugatim.com › kınamak